Vandaag moesten we dus met al ons hebben en houden over de hogere bergen.
Nick,onze Engelse compagnon van de voorbije nacht probeerde om heel stil al om 5.00 uur te vertrekken !
Wij deden het wat later,maar om 8.30 waren we er klaar voor. We hadden eerst nog eens de velgen goed gepoetst,zodat de remmen het feilloos zouden doen.
De Pyreneeën blijven zich nog verstoppen in de mist,maar dit duurde vandaag niet lang. Al vrij snel kwam nu de zon er volledig door.
We kunnen tenvolle genieten van de prachtige omgeving waar we doorheen fietsen. We hebben ook ruim de tijd om rond te kijken want de eerste 24 km. gaat het vandaag haast altijd bergop. (met stukken tot stijgingspercentage van 10 %) 
Deze beleving doet ons inzien dat deze blog ook zijn beperkingen heeft ! We kunnen onmogelijk met woorden en foto's weergeven van wat we allemaal zien : dus als je het echt wil meemaken : de wegaanduidingen komen hier veelvuldig voor !!
Onderweg ontmoeten we Heinz. Een 70 jarige Duitser die nu aan zijn vierde tocht bezig is.
5 jaar geleden,voor zijn 65-ste verjaardag was hij vanuit Saarbrucken tot Santiago gewandeld. Nu is hij vandaag pas gestart. Hij heeft zijn rugzak kunnen beperken tot 6 kg. Hij laat zich ook door niets of niemand opjagen. We kunnen er wat van leren.
Tegen de middag hebben we de Ibaneta overwonnen. Daar zijn we best trots op. We zitten uiteindelijk een kilometer hoger dan op onze vertrekplaats 17 mei. En we zijn de grens overgestoken. Naast het Baskisch is nu Spaans de voertaal.
Na het klimmen volgt er natuurlijk het dalen. Zo komen we snel in Roncevalles. Ook dit is weer een mega groot pelgrimscentrum. Heel veel wandelaars overnachten daar na hun eerste tocht vanuit St. Jean Pied de Port. Ook Nick is er juist al toegekomen. Hij was vanmorgen al maar vertrokken met een zaklamp, op zoek naar de juiste weg; En met succes dus.
Wij dalen nog even verder af en houden dan halt bij een restaurantje waar we een 10 euro menu veroberen. (spaghetti als voorgerecht - beefsteak + frieten - pudding).
We bekijken de kaarten en de lijsten met overnachtingsmogelijkheden en beslissen nog even door te gaan tot Zubiri. We nemen er dus nog een extra klim bij,maar natuurlijk ook weer een mooie afdaling.
Hier krijgen we weer een extraatje : een kolonie van gieren (we tellen er minstens 50) blijft boven onze hoofden zweven. Mogelijk blijven ze afwachten tot één van ons het zou begeven. 
In Zubiri is de eerste privaat refugio volzet. Ze verwijzen ons door naar de grotere 'municipal'.
Als we daar onze kop eens binnen steken in de slaapzaal, zien we al veel bezette bedden !
De verantwoordelijke zegt ons dan : fietsers kunnen zich pas na 20.00 uur aanmelden : voorrang voor voetgangers. Zo lang gaan we zeker niet wachten. Een beetje verder is er nog een refugio : daar is nog net één plaatsje beschikbaar !
Er zit dan niets anders op dan door te fietsen naar Pamplona,want daar is er in de buurt een camping. We vragen nog even na bij een plaatselijke wielertoerist hoe deze weg gaat,deze stelt ons gerust : t'is plat ! Het valt inderdaad zeer goed mee, maar we leren nu ook dat Spaans plat en Vlaams plat niet hetzelfde is.
De zoektocht naar de camping is wat lastiger. Deze ligt buiten de stad en blijkbaar zijn er de voorbije jaren heel wat grote wegenwerken geweest zodat deze echt wel wat verstopt ligt. Maar we komen er. Er staan 71 km. op de teller.
Aangezien we de ganse dag hebben kunnen genieten van zeer warme temperaturen. (35 graden) willen we afkoelen in het zwembad .... helaas dit wordt momenteel schoongemaakt tegen dat het seizoen begint.
En het goede nieuws : we zijn er zeker van dat de felle zuidenwind de warme temperaturen tot in Vlaanderen zal brengen de komende dagen.
Spreuk van de dag : Het einde kan nooit zo interessant zijn als de weg er naartoe. (Zen)
Ale in Spanje al?!? Dringend tijd voor een rustdag dan?
BeantwoordenVerwijderen