Vanop zo'n 500 meter hoogte moeten we klimmen naar een 3 -tal toppen van 1200 à 1300 meter.
Het is fris,maar droog ! 
Onderweg zien we nog hoe er op ambachtelijke wijze hout verwerkt wordt, van boomstam tot balk of plank.
Veiligheidsvoorschriften lijken hier toch anders geïnterpreteerd te worden.Oorbescherming,handschoenen,veiligheidsbril,roken op de werkvloer....
Onze weg begint stilaan korter bij de autostrade te lopen. We zien deze hoog boven ons lopen.
(Er wordt juist een turbine voor een windmolen vervoerd)
Voor het gemotoriseerd vervoer zijn er immense bouwwerken gebeurd; Bruggen gebouwd,tunnels doorheen de bergen,... wij moeten (willen) echter over de bergen. Op deze manier zien we natuurlijk veel meer.
Het ganse klimtraject verloopt over zo'n 25 km. Met soms wel pittige stukjes,maar authentiek.
We zien dat in Europa er toch nog op een heel verschillende manier geleefd wordt.
We bereiken de toppen in mooie weersomstandigheden. We kunnen 'smiddags zelfs eten bij een groot pelgrimsbeeld op de top van San Roque.
Na de laatste top (Poio) kunnen we 15 km. afdalen aan ook gemiddeld 7%. Dat ging goed vooruit.
Maar de inspanningen laten zich toch voelen. In het zonnetje is er een ideale rustplaats. De natuurstenen banken en tafel voelen aan als echte zonnebanken !
Toch nog even verder. We willen naar Sarria. We denken dat we daar nog op 2 dagreizen van Santiago zijn.
We vinden onderdak in de Albergue A Pedra. Er staat toch weer 78 km. op de teller,en dat in de bergen !
Zoals je ziet komt er juist een Aziatische pelgrim aan. Honderden zagen we er al, en wat opvalt : allen zijn volledig beschermd tegen het zonlicht ! Zij missen zo alle vitamine D. (maar dit zit ook in bier)
We kregen al de vraag waarom we niet meer kamperen !
Sinds de weersverandering : regen vanaf Burgos, was dit niet meer aangewezen. Daarbij is de kampeergelegenheid in Spanje zeer beperkt. We zouden er dan extra moeten voor gaan zoeken en verder fietsen, en kamperen is er duurder dan logeren in een albergue voor pelgrims.
Daarbij is het verblijf in zulke albergue toch telkens ook weer een ervaring.
In de municipals slaap je soms met meer dan 20 in één ruimte, liggen er overal allerlei smart-phones op te laden, blijft alles onbeheerd,maar in dit internationaal gezelschap geeft dit geen enkel probleem.
Er wordt enorm veel rekening gehouden met elkaar. Plezante ervaringen.
Ook hier kunnen we straks gewoon aanschuiven aan de gezamelijke maaltijd. Terwijl we dit hier schrijven komen de lekkere geuren toch al vanuit de keuken !
En de tafel is al gedekt, het zal vandaag in beperkt gezelschap zijn.
Spreuk van de dag: Als je je geluk volgt gaan deuren open die er tevoren niet waren. (Joseph Campbell,pelgrimsboekje)
Toch gemakkelijk die kleurcodes. Zo weten we altijd wie er op de foto staat :)
BeantwoordenVerwijderen