Zaterdag 30 mei - TGV in de IronMedoc

Goed geslapen onder het geruis van de zee.  De tent is helemaal droog, leuk en gemakkelijk om in te pakken.

Wat aangekondigd werd als een rustige eentonige, zelfs saaie rit bracht weer zijn verhaal.

We werden verrast door de mooie veilige fietspaden zonder gemotoriseerd verkeer. Daarnaast een veelheid van kleuren en geuren: brem, margrietachtige bloemen, de miljoenen denneappels en de cocons van galwespen.  

Dan opeens verschijnt er een triatlon wedstrijd op ons parcours. De IronMedoc is in volle gang. We kijken even toe en besluiten dan om mee in de wedstrijd te gaan (met toestemming van de organisatie).

Al vrij snel passeren we de bevoorrading en grijpen we de aangereikte  drinkbussen.  Zo zijn we weer een trofee rijker; de enige echte IronMedoc drinkbus.

Een toffe ervaring om zo midden in de koers te zitten.  We moedigen de atleten aan en krijgen zelf ook "Bonne route" toegewenst.

Na 86 km komen we aan in Le Porge Plage. 

Op de camping zitten we vlak aan de zee.  We gaan dan ook op zoek naar de 2e helft van de Sint-Jacobs schelp. Hiervoor duikt Bart zelfs de zee in.

We vinden er wel maar nee hoor Mats, het zijn de verkeerde. We moeten dus verder.

De plaatselijke vogeltjes zijn het voederen zo gewoon dat ze klaar komen zitten op de paaltjes naast de tent.  Dit belooft voor het ochtendconcert mogenvroeg.

We proberen onze blog al te maken, maar kunnen hem niet publiceren wegens geen internet.  Misschien kan u ons al wel terugvinden bij de zondagskrant bij de bakker in de sportrubriek over de triatlon.

Spreuk van de dag: Olympische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen.

Laatste dag aan zee !

Zondag (31 mei) maar toch geen rustdag. We zetten onze tocht verder,langsheen de kust,doorheen de duinen,mooi maar pittig op en af. We komen iets voor 11.00 uur aan in Cap Ferret. De priester die zijn parochianen buiten verwelkomt,kan ons nog net een stempel geven van zijn kerk (Notre Dame des Flots) voor hij de mis begint.

Om 11.30 uur nemen we de overzet naar Arcachon. Om op dit bootje te kunnen,moeten we al onze bagage van de fietsen afnemen,zodat deze er ook nog bij op kunnen.

We steken de baai van Arcachon over,langsheen de grote oesterkwekerijen.

Gelukkig is het een goede kapitein aan boord en kon hij de walvis nog net ontwijken !!

Terug aan land,onze stalen rossen weer volledig opgezadeld,gaan we op zoek naar een plekje voor ons middagmaal.

Een bankje met uitzicht op zee kan ons bekoren.

Al snel komen we aan Europa's hoogste duin ! Le dun de Pyla ! We houden er halt en klimmen tot boven,zelfs tot helemaal het hoogste punt,zo'n 500 meter verder in het mulle witte zand.

Even zijn we dus echte toeristen. Er is heel wat volk en we worden enkele keren aangesproken,zelfs door een Spanjaard die uit Santiago DC komt. Iedereen wenst ons veel succes.

Dan weer verder,de tocht was dan ideaal om meditatief te fietsen. Veel lange,rechte stukken doorheen de dennebossen,maar zeker (nog) niet vlak. We zitten in de Landes.

Na 68 km. stranden we vandaag een laatste keer aan zee : Biscarosse Plage. Op de camping is er opnieuw een zwembad: we genieten onder de zon van deze leuke verfrissing.

Zo kunnen we dan monter onze derde week starten.

Ondertussen komen er nu veel wolken opzetten en wordt er regen aangekondigd,maar dat zien we morgen wel weer.

Spreuk van de dag : Zolang men hartstochten heeft,zal men niet ophouden de wereld te ontdekken. (Cesare Pavese)

Geschiedenisles onderweg naar de zee

De Franse bakkers krijgen hoe langer hoe meer onze sympathie. Ook nu weer konden we vanaf 6.00 uur terecht voor vers gebak. We konden dus weer vroeg op pad. Al vrij snel merken we wat bijzonders: Het blijkt een verhoogde oude,maar zeer intacte,Romeinse weg te zijn. Na zo'n 20 km. stoppen we even langs de kant van de weg, want onze routekaartjes kunnen weer eens gedraaid worden. Maar bij toeval  (hoe kan het anders) worden we aangesproken door Jean Marc. Hij wou net per fiets vertrekken om zijn baguette te gaan halen,maar nodigde ons uit op zijn erf,want daar was nog een restant van pelgrimskapel te bezichtigen.

En zo krijgen wij het ganse verhaal : de geschiedenis van zijn huidige woning gaat terug tot in de tijd van de Romeinen. Toen stond er op die plek een villa. Er zijn hiervan heel wat restanten teruggevonden. Hij toont de stenen van het romeinse centrale verwarmingssysteem. 

Hiervan zijn er zeer veel gevonden : we kunnen gerust een stukje meenemen : 2000 jaar oud ! (en dus nu stilaan onderweg naar België)

In de middeleeuwen is er door een naburige abdij een priorij opgericht, met de bedoeling opvang te bieden aan de doortrekkende pelgrims naar Santiago DC. Hierbij hoorde natuurlijk ook een kapel.

Tijdens de franse revolutie ging deze priorij helemaal in verval.

De betover-overgrootvader van onze gastvrije fransman kocht het perceel en verbouwde het tot boerderij. Sedertdien bleef het in de familie. Nu is de kapel een opslagplaats geworden,met nog wel het oude wijwatervat ingemetst in de muur. De sacristie is ondertussen heringericht als bewaarplaats voor wijnen en ingemaakte conserven. Leuke info : deze is niet op slot en zo toegangkelijk....

Van Jean marc krijgen we dan ook al heel wat informatie voor ons bezoek aan Saintes. De eerstvolgende stad. Daar bezoeken wij de kathedraal en de kerk van St. Eutrope (is de eerste bisschop  van Saintes uit de eerste eeuw  !!) Achteraan deze kerk is er een leuke pelgrimsgîte voor 6 personen. Daar 'versieren' wij onze stempel voor vandaag.

Dan beginnen we weer de strijd tegen de wind. Er waren vandaag weer vrij veel wolken, maar met een goede fietstemperatuur. Maar de westenwind wakkert in de namiddag sterk aan. Deze verdrijft de wolken, maar we moeten nu juist westwaarts naar Royan ! Wind op kop dus !

We halen dus Royan en nemen de BAC (overzet) naar Vendôme sur mer. Daar fietsen we nog 10 km. verder en zetten onze tent op,met zicht op zee, in Soulac sur mer. 95 km. verder dus, maar hiervan zaten we 7 km. op de boot voor de oversteek over de Gironde.

We beslissen om onze 1000 km. te gaan vieren en steken onze voeten onder tafel in een plaatselijk restaurantje. Zo leren we  nieuwe mensen kennen en zijn er dus weer minder vreemdelingen in de wereld !

Spreuk van de dag : Als je je geluk volgt,gaan deuren open die er tevoren niet waren. (Joseph Campbell)

Heel wat kilometers en en leuke contacten !

Aangezien we vlakbij het centrum van Vivonne logeren op de camping municipal,en er daar vanaf 6.30 uur een bakker zijn deuren opent, kunnen we al vrij vroeg genieten van versgebakken 'pains au chocolat' en 'baguette'. Voor 9.00 uur zijn we dan al weer op pad.

Glooiende wegen,uitgestrekte velden. Veel zonnebloemen die de met stenen bezaaide velden trotseren.

Gelukkig voor ons nu, maar er valt hier weinig regen, dus de boeren zijn dan ook voorzien van reuzegrote sproeïinstallaties. Interessant om eens te zien hoe dit allemaal geautomatiseerd wordt.

Wat op ons traject vandaag extra opvalt,zijn de hoge,mooi geschoren hagen langs de wegen.

Eén thema komt doorheen de ganse dag terug : blijven plakken !  En dit niet in de betekenis die wij wel eens graag zouden doen.

Het begon vanmorgen met het gemaaide natte gras op onze kampeerweide : het kroop tussen onze tenen. Onderweg waren er een tijdlang herstellingswerken bezig op de asfaltwegen waar we kwamen.

Hierover werden dan kiezelsteentjes gestrooid  .... ook die bleven plakken aan onze banden.

En dan waren er nog de talloze beestjes die onderweg bleven kleven aan onze zonnecrème.

Ondanks de bewolking vanmorgen en de frissere atlantische tegenwind, moeten we ons toch beschermen tegen de soms felle zon !

Juist voor onze middagpauze overschrijden we de 1000 km. Dit is op grondgebied Melle !!

(Ook dit klinkt weer bekend in Vlaanderen) We geraken dus goed 'ingereden'.

We fietsen kilometeters lang door het prachtige woud van Aulnay. We horen in de kant langs de weg wel eens iets weglopen, maar zelf zien we geen wild. Dit zou er ruim aanwezig zijn. Even verder valt ons oog op een bordje rechts van de weg,met info over de camino.

We houden halt bij een mooi basreliëf in een tuinmuur tegen de straat. Al snel komt dhr. Roland Michaud (eigenaar van de tuinmuur) ons begroeten. Hij is sinds kort op pensioen en de voorbije jaren heeft hij eigenhandig deze muur in grecycleerde natuursteen gebouwd, met daarin het extraatje voor de passerende pelgrims. Een werkje van een buurman. Hij beantwoord graag al onze vragen over de camino,de omgeving,het woud,...  Hij stelt ons voor om een biertje te drinken, maar sterk van ons, wij bedanken hem vriendelijk. we moeten nog wat verder tot aan de camping te Saint Jean d'Angely, toch nog zo'n 23 km. En daarbij we weten dat er er weldra nog een tweetal Belgen zullen komen die al te graag  zullen ingaan op dit aanbod. Schol Kris en Dees !

In Aulnay de Saintonge stoppen we bij de 12-de eeuwse St. Petrus kerk. Voorzien van imposante voorportalen. Voor de stempel van vandaag kunnen we vlakbij in het office de tourisme terecht. Maar daar verschijnt dan plots 'Old Danny' met zijn silver cross kinderwagen. Hij is te voet op tocht.

Op 1 april vertrok hij uit Londen,via Canterburry naar Dieppe. Met een te zware rugzak trok hij nog tot Parijs. Daar vond hij een oplossing : een kinderwagen van Engelse makelij :  een Silver Cross !

En hij verzekert ons : er lag geen baby in toen ik hem vond ! De inhoud van de rugzak wordt overgeladen in zijn rijtuig en zo wordt hij een speciale pelgrim !  Om in Parijs niet aanzien te worden als een clochard,koopt hij de union jack om zijn koets te draperen. Door zijn uiterlijk slaagde hij er in om al 2 maal in een plaatselijke krant te verschijnen !!  (Hoe gaan wij de kranten k!unnen halen ?) Het is een pezig doorleefd man,met getaande huid van 69 jaar oud. Een plezier om hem bezig te horen. Hij zal heel de verdere camino vast en zeker nog heel wat mensen opvrolijken. Tenminste waarmee hij Engels kan spreken, want hiervoor dankte hij ons !

Dan nog wat verder. Na juist  honderd kilometer komen we weer op een camping municipal : dit keer is er wel heel wat volk,is er wifi en ....   ellendig veel muggen. Gelukkig kunnen we morgen weer verder !

Spreuk van de dag: Men moet tijd nemen voor toevalligheden. Ze zijn vluchtig en gaan zo voorbij. (eigen tgv wijsheid)

Helderblauwe hemel met schapenwolkjes - tot 33 graden !

Vanmorgen voor het eerst een straalblauwe lucht,neen dit was niet dat we zo laat uit bed waren. Om 8.00 uur konden we buiten ontbijten.

Ondanks dat de camping vlakbij de spoorlijn van de TGV (waarvoor wij veel sympathie hebben) lag,heeft deze onze slaap niet verstoord.

We konden dus weer tijdig weg - geen ochtendienst vandaag. Maar bij het buitenrijden van de stad houden we al even halt bij een kerkhof : er zijn hier echt speciale grafmonumenten.

Onze trip volgt weer eens ,hoofdzakelijk,een rivier. De Claine is een zijrivier van de Vienne,vergelijkbaar met de Nete, maar dan toch wel iets groter.

We volgen dit dal, maar regelmatig gaan we wat verder weg van het water, om dan wat later er weer vlak bij te komen of al eens over te steken.Stijgen en dalen dus. We blijven ons dus op deze manier goed voorbereiden op het zwaarder klimwerk dat ons wacht. 

Plots rijden we door Rue-de-Dolmen.  We beginnen nu ook te twijfelen of we wel in Frankrijk zitten en niet op onze vroegere trip naar Weris.

Het hunnebed dat we vinden ziet er bijna het zelfde uit.  Het zal waarschijnlijk van een neef zijn.  Want ook in de buurt is er een ¨Pierre Levée"

Maar we komen dan toch in Poitiers terecht. Daar zoeken we de kathedraal van Petrus en Paulus.

Die vinden we dan wel,vlabij het aartsbisschoppelijk verblijf. Voor onze stempel moeten we nog op zoek gaan. zo vinden we eerst nog een muzikaal kunstwerk : insecten die regelmatig percussie ten beste geven. Ook nu weer jammer genoeg een foto zonder geluid. Je kan echter meer vinden op : reso-nance.org/chimeres-orchestra !

De stempel krijgen we dan achter het hoekje bij de 'presbytère',dit samen met een Nederlands koppel,die op dezelfde tocht zijn. Tijd dan voor onze middagse,zonovergoten,pick-nick. Verse baguette met de streekkazen, deze worden smeuïg onder de temperauren die we dan zien van 33 graden.

Fietsen gaat echter goed, want dit geeft wat afkoeling, een wereld van verschil met een week geleden in het koude noorden !

Omdat we een grote wasactie plannen rijden we door tot op een camping municipale in Vivonne.

We bereiken deze na 62 km. (dit was tevens ook de maximumsnelheid in één van de mooie afdalingen)

In totaal hebben we 951 km. afgelegd. Morgen overschrijden we (normaal gezien) de 1000 km.

Hoe we dit zullen vieren weten we nu nog niet. (Suggesties ?)

Nu dus op een mooie camping vlakbij het centrum : er staan zelfs al 2 caravans ! Ook hier is er dus ruimte te over om bv. luchtballons op te laten. Een wasmachine is er dan ook niet ter beschikking,maar we kunnen gaan wassen bij de supermarkt en ondertussen wat proviand inslaan.We kiezen vandaag voor de lokale specialiteiten : fricassée de canard aux petits légumes, vergezeld van lokaal bier van de brasserie de bellefois.

Nu hangt onze was te drogen,schrijven we ons verhaaltje en hopen seffens via de toeristiche dienst vlakbij, nog internet te plukken om het met jullie te kunnen delen.

Spreuk van de dag : Er zijn geen vreemden op de wereld,enkel mensen die we nog niet kennen. (uit een tekst van de Latijns Amerikaanse gemeenschap in Poitiers)

Van de Loire naar de Vienne !

Vanmorgen om 7.35 begonnen de zusters aan hun ochtendgebed : office de lecture,gevolgd door de lauden. Dit gaat door in de crypte onder in de basiliek. We kunnen u hiervan wel een foto tonen maar jammer dat we geen geluiden kunnen weergeven: het waren hemelse klanken. Zes heldere stemmen die klinken als engelen, begeleid door een wonderlijk snaarinstrument. Een citer ? Het leek op een platte harp  ....   Moesten deze zusters  kunnen meedoen aan 'France got talent'  ze zouden het ver brengen !  We genoten er van.  (misschien is er van hen wel iets te vinden op youtube ???)

De zusters wisten dat er een 'prêtre' aanwezig was in hun gastenverblijf en aangezien wij aanvankelijk de enige aanwezigen waren ,kwam men vragen wie van ons deze eerbiedwaardige was ...  We wisten dat Dees en zijn broer om 8.00 uur naar de lauden zouden komen dus moesten ze nog even geduld hebben om hem dan te vragen om het slotgebed voor te lezen.  Achteraf gezien hadden we dit zelf ook gekunnen, maar ja, rijden zonder rijbewijs mag ook niet. 

Na deze ochtenddienst dan nog even rondgekeken in deze mooie basiliek, een grote noveenkaars ontstoken voor Saint Martin, zodat wij, en ook jullie allemaal,voor de volgende dagen weer gesteund worden. En aangezien deze dubbel zo duur zijn als de noveenkaarsen van St.Jacob te Antwerpen, kunnen we er zeker wat van verwachten. Dan nog samen met Kris en Dees een sober frans ontbijt en nog wat nababbelen . Wat blijkt : er zijn heel wat gemeenschappelijke kennissen tussen ons !! Zo werd het al weer 10.00 uur eer we de stad uit trokken.  

Om buiten te geraken moeten we dus weer met onze fietsen door de basiliek !! Dees moest dus eerst op zoek naar een fietsenmaker om zijn kapotte voordrager te vervangen. Hopelijk zien we hen nog eens terug op de camino,maar aangezien zij een  binnenkort een ommetje maken langs Lourdes, is de kans eerder klein.

We wensen hen in ieder geval ook nog veel geluk de volgende weken en de traktatie die we nog te goed hebben, houden we voor later !

Het was in ieder geval een deugdoend verblijf daar in Tours !

Vanuit het Loiredal fietsen we  zuidwestwaarts verder om het dal van de Indre door te steken. Dus weer even klimmen en dalen. We voelen ook dat we naar het zuiden trekken,ondanks de vele wolken kunnen we voor het eerst 'zonder mouwen' fietsen. Ook voor de volgende dagen zijn de meteo berichten vrij gunstig.

Het gaat  zacht glooiend door de gekende landschappen van velden en bossen.

Om dan het laatste stuk het dal van de Vienne te volgen. We komen nog verschillende mooie kerkjes tegen, die allemaal open zijn. We speuren naar een stempel, maar we vinden deze niet,of ze zijn er niet, of we zijn hier dan echt slecht in.

Ons eindpunt van de dag zou in Châtellerault liggen. Aan de Vienne dus.  Wat we toen nog niet wisten,ontdekken we :  vandaag moesten we nog een stempel versieren, dus naar de hoofdkerk en wat bleek : dit is een St. Jacobskerk.

Een zeer mooi beeld in de kerk, en daarbij een bordje dat we ons konden wenden tot het genootschap vlakbij ,voor een stempel : openingsuren in de namiddag : van 14.00 tot 16.30 uur.

Maar het was ondertussen al 17.30 uur . Maar buiten aan de kerkpoort vertelde een vrouw ons dat we snel moesten zijn, want de 'stempelvrouw' was nog aanwezig ; (Dank u wel St. Martin)  En zo kregen we weer een mooi exemplaar in ons boekje.

Hoog tijd om de camping te zoeken : we voelden ons er direct welkom en thuis,want St. Jacob stond ons op te wachten aan de inkom. We zitten dus nu op caming du Chillou, weer aan de oevers van een rivier : de Vienne.

De supermarché is ook vlakbij. Snel staat onze menu vast : rode biet als voorgerecht gevolgd door poreisoep met St. Jacobsvruchten,en als hoofdschotel : spaghetti provencale : met (een deel) verse groenten.Als afsluiter :yoghurt met rood fruit !

Hiermee kunnen we weer recupereren van de 88 km. die we vandaag fietsten.

spreuk van de dag : Onderweg zijn is .... voortdurend dankbaar zijn om wat de weg je zomaar biedt . (Jan Hendrickx)

Verrassende Vlaamse ontmoetingen

Vanmorgen werden we niet gewekt door de vogels,de kikkers in de Loire maken veel meer lawaai.

(eigenlijk waren deze de ganse nacht actief) En we zaten dan ook vlak bij het water.

Vandaag het laatste stukje langs de Loire. Tot in Tours blijven we deze mooie rivier volgen. Omdat in deze stad de basiliek van Saint Martin is willen hier zeker onze tijd voor nemen.

Daarom fietsen we vandaag slechts 36 km. verder.

Om te overnachten kunnen we terecht in de basiliek !! Er is hier een zustersklooster en zij hebben een ruim gastenverblijf . Hiervoor moeten we met de fiets door de basiliek. De derde verdieping is voorzien voor pelgrims en dus krijgen we hier kamer 333 - perfekt geschikt voor 3 personen ! De gastenzuster moest  nog wel zeer snel de bedden opmaken !

Nadat al onze bagage boven is kunnen we de stad in. Eerst in de basiliek nog eens kijken wat voor religieuze artikelen er aangeboden worden ...  met Martin (de echte heilige uit Tours) in de hoofdrol natuurlijk.  

Dan verder naar de grotere kathedraal waar we dan ook een stempel kregen.

Ook daar heel wat eer aan de heilige Martinus !  Er is daar een zeer kunstzinnig,eigentijds altaar dat in harmonie is met de oude kleurrijke glasramen.

Op het voorplein zien we Marijke,Gerrit,Jan en Kees terug. Deze 3 broers en zus hadden we voor het eerst al tegengekomen in Doornik en dan nog even gezien op de Belgisch Franse grens. 

Tours is een mooie stad om in rond te kuieren,met nog heel wat middeleeuwse gebouwen,leuke pleintjes,ontspannen sfeer.

Ondertussen was er ook al een afspraak geregeld met Mieke en Karel, oud scouts collegas van Bart.

Zij zijn op vakantie in la douce France,volgen ons via de blog en waren dan ook afgezakt naar Tours.

Ze komen ons ophalen en zorgen dan voor een lekkere maaltijd bij hun op de camping !

Luxe pelgrims vandaag dus.

Verblijven binnen de muren van een klooster wil zeggen : tijdig binnen zijn. Om 20.00 uur zou de grote poort sluiten. Rond kwart voor acht waren we er en ging de poort juist voor ons dicht ! Gelukkig konden we nog kloppen en werden we gehoord !

De grote verrassing is er dan, op het binnenplein kijken we naar de eetruimte en zien we 2 gele hemdjes zitten : Kris en Dees, de tweeling die ook op zondag 17 mei vertrokken was vanuit Leuven.

Wij zien hen eerst : dus zij moeten trakteren  !   Alléén : hier is er enkel nog water uit de kraan !

Wij hopen maar dat ze dit morgen (buiten de muren) zullen goedmaken !

Wij helpen hen nog even hun bagage mee naar boven te brengen en dan zien we dat Dees een gebroken bagagedrager heeft vooraan. Bart doet dan nu al maar een noodreparatie maar er zal best een nieuwe moeten gemonteerd worden ! Ook zoiets kan pelgrims overkomen.

Spreuk van de dag : Stop als het tijd is om halt te houden.  (uit het pelgrimsdagboekje)