TGV banner

TGV banner

woensdag 24 juni 2015

Afscheid van Santiago en de Camino.

Dinsdag en woensdag hebben we 2 dagen om alles wat te laten bezinken en om nog wat rond te kijken in Santiago. Ook regelen we een aantal praktische zaken ivm vervoer van onze fietsen,we rijden hiervoor al eens tot op de luchthaven. Nu weten we hoe we daar onze fietsen zullen moeten opbergen in de gepaste dozen.
Dinsdagavond is dan ons laatste avondmaal met ons drietjes,want op woensdag komt Anit af om samen Flip's 60 -ste verjaardag te vieren.
Maar tot zijn grote verrassing arriveert Anit dinsdagavond 'toevallig' in het restaurant waar we zitten te eten !  Weer een verrassing op de Camino ! Voor Flip dan toch.

Vandaag is het in Spanje weer eens een feestdag. Eerst en vooral omdat Flip 60 wordt !
Hij wordt hiervoor dan ook een passende kroon aangepast,gemaakt van eucalyptusschors!
Verder is er het feest van San Juan (Johannes de Doper)
Gisteravond waren er hiervoor al heel wat vuurtjes en werden er overal sardienen gebakken.
Vandaag komen er heel wat dagjesmensen naar Santiago. Voor toeristen en pelgrims zijn de winkeltjes open,maar verder is alles dicht vandaag.
Ook de kathedraal zit stampvol,het grote wierookvat heeft net nog eens gezwaaid als we er aankomen.
Ondertussen leren we de weg al een beetje kennen.
Niet zo eenvudig met de vele kleine straatjes en de talrijke pleinen.
Wij zien weer heel wat mensen aankomen. De camino is een langerekte ketting waar wij dus even een schakeltje zijn in geweest. Eén constante bij al de aankomsten : emoties !
De typische toeristenwinkeltjes hebben we al genoeg gezien, maar vanaf vandaag is er, en dit voor 10 dagen, een artisanale markt.
We verwachten dat dit weer een soort verklede markt  zal zijn zoals de Romeinse markt in Léon  (cfr. Rubensmarkt te Antwerpen), maar neen hoor : hier is echt artisanaat !
En dit in een mooie locatie :monasterium de San Martin.
We zien verschillende mensen aan het werk,maar blijven lang 'plakken' bij Miuguel Lemos,een ceramist uit Portugal.


Zo vliegt de dag weer voorbij en is er natuurlijk de feestdag van Flip !
Zoals je ziet,op jeugdigheid staat geen leeftijd. Met een 'verjaardagsfeestje' sluiten wij dit dus af !

Onze blog eindigt, maar als je er niet genoeg van kan krijgen, Kris en Dees zijn nog onderweg, volg hen :http://www.bloggen.be/compostela2015krisendees

Slottekst van de reis:

Voor alles is een tijd
Een tijd om vol vuur te spreken en een tijd om één en al oor te zijn.
Een tijd om de stilte te proeven en een tijd om uitbundig het leven te vieren.
Een tijd om met taaiheid te verweren en een tijd om teder alles te omarmen.
Een tijd om innig elkaar nabij te zijn en een tijd om enkel maar te wachten en te weten.
Een tijd om vervoerd te worden door wilde dromen en een tijd om met inzicht terug thuis te komen.
Een tijd om niets dan vaste grond te zoeken en een tijd om met vertrouwen uit te varen.

Kris Gelaude, naar Prediker.



dinsdag 23 juni 2015

Maandag 22 juni - Terug naar Santiago.



De zonsondergang gisteravond was een waar spektakel,een mooi moment op deze plaats en op dit moment. Ook dit is weer niet weer te geven in deze blog.

Maar de zon had het dan vanmorgen,voor het eerst in vele dagen, moeite om door de wolken te komen.


We waren al wel redelijk vroeg op pad voor onze laatste grote fietstocht. We overbruggen de laatste 73 km. langs de 'grote drukke baan' naar Santiago.
Alhoewel het een andere weg is weten we ondertussen al welke heuvels we over moeten en welke afdalingen we krijgen. En zoals je kan zien,valt het verkeer echt wel mee.
Omdat het ondertussen toch weer lekker warm is geworden,is het zalig naar beneden 'zoeven',langs de vele bossen.



In Santiago vinden we snel senora Mercedes en zijn we dus snel weer op onze plek.
Vanaf nu is het de voorbereiding van de weg naar huis. Eerst en vooral al de zakken al eens uitladen en proberen wat orde en overzicht te krijgen.
Morgen gaan we dan al eens langs de luchthaven om ons te informeren hoe we onze fietsen moeten afleveren om deze ook veilig in België te krijgen.
Morgen is het onze laatste dag hier met ons drieën en plannen we een laatste avondmaal.
Woensdag komt Anit om samen Flip's 60-ste verjaardag te vieren !!
 
Ook nu gaan we nog eens langs het plein en genieten weer van al het volk dat er voorbij loopt.

Dan is er tijd om nog lang samen te zitten met (weer) Nederlandse fietspelgrims om de opgedane ervaringen te delen.  En zo wordt het snel laat ! 

Aangezien het fietsen er op zit,loopt deze blog ook op zijn  einde.
Bart en Martin zijn dondergavond hopelijk weer thuis. Flip zal dan samen met Anit nog wat blijven.  (verder op zoek naar de passende schelp ???)
Maar we proberen dan nog één maal een (korte) bijdrage te leveren en aangezien we nu weer in een internetloos huis verblijven, moeten we hiervoor op stap. 

Spreuk van de dag : 
Een jonge indiaan gaat naar het stamhoofd en vraagt : 'Hoe zit het leven in elkaar ? Hoe gaat het met goed en kwaad ?'  Wel antwoordt deze : 'Iedereen heeft 2 wolven in zich. Een goede en een kwade.'
' Welke wint er dan ??'
'Wel degene die je eten geeft !' antwoordt de wijze oude indiaan.
(gehoord van een pelgrim)


 



zondag 21 juni 2015

Muxia : het andere einde van de wereld (en de Camino)

Vanmorgen waren er nog ontmoetingen met medepelgrims. Anneke en Theo verbleven in dezelfde albergue als wij, dus vanmorgen namen we afscheid. Ook Anja kwam nog even langs. Zij blijft nog even in Finisterre om te 'bekomen' van haar tocht.
Een enthousiaste Italiaan neemt met de verschillende fototoestellen de nodige foto's voor de herinneringen.  Allemaal stralende fietspelgrims !

Voor de weg naar Muxia zijn we aangewezen op ons kompas. Als we even navragen bij een plaatselijke bewoner,wandelend met zijn hond, of we juist zitten voor Muxia, antwoord deze : ja,ja, maar  ...oei,oei ....  moeilijke weg.  
Het was duidelijk geen fietsliefhebber. het was best wel weer pittig fietsen, maar na 'amper' 30 km. bereikten we ons doel al.
Voordien was er de gekende uitspraak : 'gadis naar de winkel !'  .... zo is er hier een keten van supermercado's ontstaan.

In Muxia krijgen we in de albergue  heel wat uitleg over wat er allemaal te bekijken valt in dit kuststadje.
Belangrijk is dat,volgens de legende, het stoffelijk overschot van de apostel Jacob,met een stenen boot op wonderlijke wijze hier is aangespoeld.
De bodem en het zeil van deze barca ligt nu nog trouwens hier altijd ! Hieronder duidelijk het zeil !
Daarom werd er hier een kerkje gebouwd.
Bij ongelovigen zou er nog enige twijfel zijn of dit verhaal van het aanspoelen echt gebeurd is.
Wij willen het in het midden laten,maar wat wel zeker is; op 13 november 2002 gebeurde hier de scheepsramp met de olietanker de Prestige. 6 dagen later is het schip helemaal doorgebroken en stroomde er 11.000 ton ruwe olie in zee. Er is toen met man en macht gewerkt om de schade aan het milieu te herstellen,maar nu nog vinden we resten op de stenen.
Ter herdenking van deze ramp is er vlakbij een reuzegrote herdenksteen opgericht.
(Hier vlakbij staat trouwens km. 0 paal van de Camino voor dit eindpunt)
Dat dit gebeuren een immense impact heeft gehad op gans Galicië lees je op volgende link : https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Prestige_(schip)

Hieronder dus weer het echte einde van de wereld. De zwarte schijn op de rotsen is dus nog steeds het gevolg van de olieramp.

We wandelen naar het hoogste punt. Wij krijgen een mooi overzicht over het stadje, en over de weg die we morgen zullen moeten fietsen naar Santiago,maar ook zien we mensen bezig met het bijeenbrengen van houtstapels. Er zullen hier straks,ter gelegenheid van de zonnewende, 21 juni, vuren ontstoken worden op de rotsten.

Tussen de vele rotsen zijn we naarstig op zoek naar het ontbrekende deel van de schelp,maar we vinden wel krabbetjes,zeeëgels en mosselen, maar niet de begeerde Jacobsschelp.
Verder zoeken is de boodschap. Zoek de 2 pelgrims op de foto !!

Dan maar naar het strand :speuren,zoeken,duiken, .....
een leeg strand....

in 't water .....
maar na uren duiken .....   1 schelp !!   HOERA !!


Spreuk van de dag: (in verband met de schelp) 

Tegenslag is de beste gelegenheid
om te tonen 
dat men karakter heeft!

(Seneca)








zaterdag 20 juni 2015

Finisterre : fin del Camino

We vervolgen dus onze camino naar Finisterre. We zien weer regelmatig stappende pelgrims die ook hun laatste kilometers afleggen. Wij leggen er vandaag nog 45 af.
Vandaag een tocht over nog 2 heuvelruggen,volgezaaid met windmolens ! Gelukkig is Don Quichote verleden tijd.
Langs windmolens rijden wil zeggen dat het inderdaad weer omhoog gaat,maar naar de zee volgt dan de afdaling.
We treffen dan ook een prachtige pik-nik plaats voor de middagpauze,met zoals je kan zien, met een prachtig zicht over de oceaan,met Finisterre op de achtergrond.

In Finisterre vinden we onderkomen in albergue 'cabo da vila',we komen er nog eens een  Nederlands koppel tegen dat we onderweg ook al enkele keren hadden ontmoet.
De uitbaatster laat al trots het rijzende broodddeeg zien, voor het ontbijt voor morgenvroeg. Dat belooft !

Zonder bagage op de fiets kunnen we dan naar de Faro, de vuurtoren en het punt van kilometer 0 !
Na 2600 km. komen we dus echt op het verste punt ! Morgen naar Muxia en dan weer naar Santiago,is dus echt op weg naar huis.
Om het echte einde te bereiken moeten we onze fietsen even laten staan en te voet afdalen.
Maar aan deze rotsen kunnen we al geen schelp vinden. We zoeken de stranden op.


We speuren in het rond,Bart gaat zelfs even duiken, maar de Jacobsschelpen zijn er niet te vinden.
Morgen dus wat verder.

Spreuk van de dag: Stop als het tijd is om halt te houden ! (Boeddhistische wijsheid - uit Pelgrimsboekje)







vrijdag 19 juni 2015

Een zware weg naar het einde van de wereld.

Gisteravond wandelden we over het kathedraalsplein naar ons stekje.
Er was nog heel wat leven,dus we zetten ons even en er komt nog een man per fiets aan. Het was al na 21.00 uur.
Carloz was 4 dagen voordien vertrokken vanuit Lissabon en kwam doodmoe aan
na 625 km.
Dit wel met een minimum aan bagage (sober man), maar op een fiets die zeker 40 jaar oud was !
Als we hem proficiat wensen komen hem de tranen in de ogen. Aan de hand van zijn  (autowegen)kaart laat hij zijn gefietste weg zien. Er valt nog veel te vertellen,maar Carloz spreekt enkel Porugees,begrijpt wel wat Spaans,maar onze kennis is ontoereikend. Toch is  er de verbondenheid.

Een tip : indien er iemand de ambitie zou hebben om boeken vol te schrijven over pelgrimsverhalen:
zet je neer op het plein,kijk en luister ....  De inspiratie komt zo naar je toegewandeld !
Wij geraken aan de praat met John,een Engelsman. Hij is al meer dan 2 jaar op weg op de Camino !!!
Wij lazen verhalen dat er doorheen de geschiedenis mensen vertrokken naar Santiago maar nooit naar huis terug keerden. Ook dit blijkt nog actueel te zijn. John overleeft nu door de verkoop van zijn artisanaat en het meewerken in de albergues voor pelgrims.  Hij geeft ons nog wat tips voor onze trip naar zee !

Dus tot zover een aanvulling van gisteravond !

Vandaag dan na onze fietsloze dag van gisteren weer weg !
We zullen eens even naar zee fietsen ! We kunnen heel wat gerief achter laten bij onze gastvrouw.
Zelfs regenkledij nemen we niet mee. Het fietst zo toch wat gemakkelijker.
Vlot rijden we Santiago uit. We volgen een lange tijd de Camino Portugues,maar dan in de omgekeerde richting.
We krijgen nog meer respect voor Carloz, want aanvankelijk gaat het voor ons goed bergaf.
Maar dit blijft niet duren,we komen weer doorheen prachtige trajecten met eucalyptusbossen,we doorkruisen valleien met veel groententeelt. (kleine groene paprika's blijkt de specialiteit van Padros te zijn.) Met al dat klimmen hebben we al snel 400 hoogtemeters overwonnen.
We nemen onze middagrust aan de rand van een rivier.
We eten er de plaatselijke kaas bij ons brood. De gerookte versie smaakt heerlijk !

Als je bij een rivier vertrekt wil dit zeggen dat het weer zal stijgen ! Dit doet het dan ook weer lang en stevig. Als dan je eigen schaduw pal onder je fiets blijft bewegen en de temperaturen weer ruim de 30 graden overschrijden,vragen we ons af of dhr. Sweerman  (schrijver van het routeboekje) echt niets anders had weten te vinden .... Maar het is en blijft natuurlijk schoon om ons heen.

Na 86 km. komen we aan in Mazaricos. Hier komen ook de wandelpelgrims langs,dus zijn er albergues ! We houden halt bij de albergue Ponte Oliveira. Een spliksplinternieuw gebouw,sinds één maand open.
Het is een zeer oude hoeve waaraan er 5 jaar lang gewerkt werd voor de renovatie. Hier willen we bekomen van onze hete tocht om dan morgen nog de laatste km. af te werken naar zee !

Spreuk van de dag : Geduld,doorzettingsvermogen en transpiratie zijn een onovertrefbare combinatie tot succes . (Napoleon Hill)



donderdag 18 juni 2015

'gediplomeerde pelgrims'

Omdat het 'bloggen' gisteravond technisch niet zo goed was verlopen,werd het weer laat.
Want we hielden er aan iedereen toch nog op de hoogte te brengen van onze aankomst in Santiago.
We slapen nu echter 2 nachten in een ruime kamer ( 4 bedden voor ons drietjes),met terras,... vlak bij de kathedraal. Dus goed uitgeslapen werden we gewekt door de klokken.

Belangrijkste opdracht vandaag : het ophalen van ons 'compostolaat'. We hadden al verhalen gehoord dat je hiervoor soms uren moest aanschuiven. Maar niets van dit alles.
Op een kwartiertje was dit ook weer in orde.
Het is er zeer goed georganiseerd. Telkens er een 'loket' vrij is verschijnt het nummertje en na het bekijken van je 'credencial' (het stempelboekje),je gegevens nog eens noteren voor de statistieken, kregen we elk een mooi,latijns, waardevol document.
Hiervoor hebben we tenslotte de voorbije 30 dagen inspanningen geleverd.
Maar ook zeiden we regelmatig : "wat zijn we toch gelukzakken ....."

Dat we dit konden doen is natuurlijk op de eerste plaats te danken aan onze families die ons steunden in dit project. Wij zijn er ons heel hard van bewust dat dit dank zij hen is dat we dit hebben kunnen realiseren. Dus nogmaals dank je wel vrouwen en kinderen !!! Bloemetjes voor jullie !
En natuurlijk ook hartelijk dank aan alle andere vrienden en familie die ons in dit alles gesteund hebben op diverse vlakken. Zeer dankbaar zijn we alledrie tegenover onze collega's omdat wij het werk ook al die tijd hebben mogen achterlaten.

En het is nog niet gedaan natuurlijk. Zoals de traditie het wil gaan ook wij verder door naar het 'einde van de wereld'. Morgen fietsen we verder voor een 4-daagse tocht naar Finistere en Muxia, de twee echte eindplaatsen van de pelgrimstocht. Vroeger waren dat ook de plaatsten waar de versleten,vervuilde kleren verbrand werden. Dit gaan we echter niet doen. Het zou nu ook verboden zijn.
We regelen vandaag met Mercedes (= onze tijdelijke huisbazin) dat we morgen weg zijn,maar dat we graag volgende week willen terugkomen.  Voor haar geen probleem natuurlijk.
Nadien kunnen we dan nog eens rustig de oude stad rondtrekken. Een wir-war van kleine straatjes,zeer veel bars,winkeltjes,...typische toeristenverschijnsels. En vele kerken natuurlijk.
Ook nu treffen we het, in de St.Augustinuskerk kunnen we binnen en er is een repetitie aan de gang.
Een Schotse organist oefent er met een Aziatische zangeres en een Europese zanger voor een optreden. We zetten ons en genieten van dit privé optreden. Zij laten ons rustig toekijken.
Als we dan later willen doorgaan,blijkt de poort op slot,het was echt een gesloten repetitie... een poetsvrouw bevrijdt ons !
Als we ook nog eens door de kathedraal wandelen valt opnieuw op hoeveel mensen er nog gebruik maken van 'de biecht' Dit kan er in vele talen !

Buiten op het plein zien we vandaag ook weer de aankomende mensen !
Ook bij hen is het een emotioneel gebeuren. Als je ooit eens in de buurt bent,neem enkele uren de tijd
om deze taferelen gade te slaan ! 

Dan tijd voor wat rust in een park. Groot voordeel,naast het groen is er ook WIFI !
Tijd dus om de contacten wat te onderhouden.
En om ook nu weer een verslagje te bezorgen !

Spreuk van de dag:   Onderweg zijn is... voortdurend dankbaar zijn om alles wat de weg 
                                  je zomaar biedt. (Jan Hendrickx - Pelgrimboekje)